Viering 90 jaar #1: Caroline Hilliet Le Branchu
90 jaar bestaan vieren door het verhaal te vertellen van de mannen en vrouwen die belle-iloise hebben gemaakt en nog steeds maken. Hen te ontmoeten, hen vragen te stellen, door hun leven te gaan. Dat is wat we jullie brengen in foto's en woorden, om samen een moment te delen in dit jubileumjaar.
En we beginnen nu met een portret van de persoon die de Conserverie sinds 2011 leidt: Caroline Hilliet Le Branchu, voorzitter en CEO van la belle-iloise en kleindochter van de oprichter!
HET WERK
Is directeur zijn van een bedrijf meer een gedoe of een plezier?
Het geeft vooral veel voldoening. Natuurlijk zijn er moeilijkheden en ups en downs. Maar wie heeft dat niet? Als je de top van een berg bereikt, ben je blij omdat je, na alles gegeven te hebben, geslaagd bent! En ik denk dat een bedrijf een beetje hetzelfde is. Het is als het beklimmen van een bergketen.
Als je een doel hebt bereikt, ben je blij met de inspanning die je hebt geleverd en trots op het resultaat. Dan zeg je tegen jezelf “OK, laten we de andere berg gaan beklimmen”. En dat doen we, en we slagen samen. Dat is zo opwindend en maakt me trots. Wat we in 2020-2021 hebben gedaan, is een goed voorbeeld. Met al onze teams hebben we ongelooflijke dingen gedaan om de context en de moeilijkheden te overwinnen. Dankzij hen heeft La Belle-Ileoise het gered en daar ben ik erg trots op.
Wat ik zo mooi vind aan dit bedrijfsverhaal is het collectieve avontuur. Werken met mensen is soms moeilijk: je begrijpt elkaar, je begrijpt elkaar niet, je bent het eens, je bent het oneens. Maar het is zo rijk en stimulerend! Het schrijven van het volgende deel van het verhaal is wat me drijft. Het bedrijf is enorm gegroeid: 20 jaar geleden werkten er 5 of 6 mensen op kantoor, nu zijn dat er zo'n honderd. En toch is het hetzelfde menselijke avontuur.
Heb je rolmodellen gehad, fictief of echt, die je geïnspireerd hebben?
Mijn vader heeft het me geleerd, heeft me geïnspireerd. We zijn verschillende mensen en we zijn niet van dezelfde generatie, maar de zorg voor kwaliteit, de hoge normen, dat komt zeker van hem. En dan is er nog mijn moeder, die een grote steun is, een serene en welwillende steun.
Buiten mijn familie heb ik niet echt rolmodellen, maar ik ben diep onder de indruk van mensen die in staat zijn dingen uit te vinden die ons leven veranderen. Ik zeg tegen mezelf: “Hoe zijn ze op dit idee gekomen? Hoe hebben ze het uit hun hoofd gekregen? Het is fascinerend omdat er een voor en een na is. Op basis van hun overtuigingen hebben ze uitgevonden wat soms een standaard voor iedereen zal worden.
Het verlangen om nuttig te zijn omzetten in ideeën en ze dan verwezenlijken is briljant. Dat is waar een bedrijf over zou moeten gaan.
- U begeleidt belle-iloise sinds 2011. Hoe laat u uw licht schijnen op de toekomst?
Eerst en vooral moet je weten waar je naartoe wilt, waar je met het bedrijf naartoe wilt. Visie is alles. En dan moet je erin geloven. Je moet jezelf de juiste vragen stellen: “Wat drijft me, wat vind ik leuk? Wat wil ik bereiken?" Het zijn deze persoonlijke projecties die de visie voeden, waar we dan als groep aan werken om samen de richting te bepalen.
Vervolgens is het de uitdaging om iedereen in het team zover te krijgen dat ze het zich eigen maken. We moeten ideeën uitwisselen, communiceren en de visie illustreren met concrete voorbeelden, zodat iedereen aan boord is en betrokken bij het gezamenlijke project.
VERBINTENIS
Welke persoonlijke overtuigingen drijven je vooruit?
Als manager heb ik de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het bedrijf nuttig is in zijn vakgebied en zijn ecosysteem. Ik ben er ook van overtuigd dat we zijn wat we eten, want de manier waarop we eten heeft een impact op onze gezondheid en het milieu.
In Frankrijk beschikt onze voedingssector over echte expertise, die op een gunstig gebied wordt toegepast, en boekt vooruitgang in de richting van duurzamere productiemethoden. Maar er is nog een lange weg te gaan en onze bedrijven moeten nog steeds het goede voorbeeld geven.
Hoe zie jij de wereld van vandaag?
Klimaatverandering en de ineenstorting van de biodiversiteit zijn heel reëel. Welke invloed hebben ze op ons? Hoe kunnen we die minimaliseren? Dat is wat er vandaag op het spel staat. En er zijn twee manieren om dit te benaderen: of we doen niets omdat we onszelf wijsmaken dat alles gedoemd is, of we benaderen de dingen met een meer optimistische visie. Er zijn mensen met goede ideeën die erin geloven, die met oplossingen komen. En ik ben ervan overtuigd dat hoe meer mensen actie ondernemen, hoe beter.
De wereld van morgen zal er heel anders uitzien, maar dat is niet per se slecht. We gaan een nieuw tijdperk in en de veranderingen zijn er al. Als je van de ene wereld naar de andere gaat, is er een tussenperiode. En deze overgangsperiode is nu. We weten waar we vandaan komen, maar we weten nog niet waar we naartoe gaan. We zijn het aan het uitvinden. Het beste is dus om zo wendbaar mogelijk te blijven, op beide benen.
DE FAMILIE
Wat betekent familie voor jou?
Familie vormt ons, draagt bij aan wie we worden. Ieder van ons heeft een verhaal te vertellen en dat dragen we met ons mee. Als bagage, een last of een aura, maar we dragen het met ons mee. Mijn waarden, wie ik ben, komen duidelijk van mijn familie. En als het misgaat, weet ik dat ik op hen kan rekenen. Het is een solide basis, een grote kracht.
Met de familie weet je hoe je meningsverschillen kunt overbruggen, hoe je boven verschillen kunt uitstijgen. Het is een leerschool in samenleven. Familie is een heel belangrijk onderdeel van mijn leven. We hebben bijvoorbeeld altijd samen kerst gevierd en ik heb sinds mijn geboorte nog nooit een kerst gemist. Het is heel belangrijk, het is symbolisch.
Wat heeft je familie je doorgegeven dat je aan je kinderen wilt doorgeven?
Wat fundamenteel is, is respect, tolerantie en ruimdenkendheid. Dat is wat mijn ouders me hebben geleerd: wie we ook zijn en wie de ander ook is, we hebben altijd iets om naar te luisteren.
HERINNERINGEN
Als je Quiberon zou moeten associëren met een bepaalde herinnering, wat zou dat dan zijn?
Als ik aan Quiberon denk, denk ik aan de Côte Sauvage. Als kind was dat de weg die we namen om thuis te komen. En als volwassene, toen ik in Lille of Parijs woonde, ging ik altijd die kant op op weg naar het huis van mijn ouders. Ik zette de ramen open: ik had de zeelucht nodig, de jodium. Zodra ik aankwam, maakte ik een wandeling langs de kust. Ik hou ervan, het is prachtig: de horizon, met niets dat je uitzicht belemmert.
Terugkijkend, waar ben je het meest trots op?
Toen mijn vader me de leiding over het bedrijf gaf, was ik 36. Dat is een jonge leeftijd. Dat is een jonge leeftijd. En ook al hebben we ons 5 jaar voorbereid op deze overgang, het was een enorme blijk van vertrouwen. Als ik kijk naar waar het bedrijf nu staat en hoe ver we zijn gekomen sinds ik erbij kwam, ben ik trots. Trots dat ik heb laten zien dat ik dat vertrouwen waard ben en dat ik de juiste mensen heb gekozen. Het is essentieel om je te omringen met de juiste mensen. Naast de persoonlijke trots is er vooral de trots van het team dat dit mogelijk heeft gemaakt.
Wat zou het kind dat je was zeggen tegen de vrouw die je bent geworden?
Ze zou zeggen “Dat is onzin!" Omdat ik altijd heb gehouden van dingen die bewegen en veranderen, was ik doodsbang om op kantoor te werken. Ik wilde iets actiefs doen, waar je veel op pad bent.
Maar eigenlijk houd ik van mijn werk. Misschien beweeg ik niet zoveel als ik had gehoopt, maar de onderwerpen waar ik dagelijks mee te maken heb variëren en het bedrijf verandert. Simpelweg omdat de wereld waarin we leven verandert. Kortom, directeur zijn van een bedrijf betekent dat geen dag hetzelfde is, dat je jezelf voortdurend in vraag stelt, leert en je een andere toekomst voorstelt. Dus als iemand die altijd van dingen heeft gehouden die bewegen, ben ik blij. Bovendien woon ik in een prachtige regio, waar ik het geluk heb gehad mijn kinderen te kunnen opvoeden.
GOED ETEN
Was je favoriete Proust als kind madeleine Saint-Georges of crème de sardine?
Tonijnfilets. Dit zijn de buiken, ingeblikt met een beetje olijfolie. Heel lekker, heel fijn.
En is het nog steeds je favoriete eten uit blik?
Tegenwoordig zijn het meer hele sardientjes of makreelfilets. Ik ben dol op makreelfilets, heel simpel, en de klassiekers: mosterd, tomaat, witte wijn, etc. Ik doe er groente bij en eet de vis zoals hij is. Ik gebruik ook veel tonijn en tonijnvlokken om salades te maken.
Veel simpeler dan eten uit blik kun je het eigenlijk niet maken. En thuis is iedereen er dol op. Het maakt deel uit van onze dagelijkse routine. Ons klassieke aperitief is bijvoorbeeld het mengen van een blikje sardines met een beetje fromage frais en een gesnipperd sjalotje. Heerlijk met worteltjes of op brood.
Verder eten mijn zonen vaak broodbeleg als tussendoortje, voor of na de maaltijd. Tieners eten veel! Mijn studerende zoon neemt zelfs altijd een doos blikjes la belle-iloise mee.
En wat betekent goed eten voor jou?
Goed eten betekent gezond en evenwichtig eten. Persoonlijk eet ik altijd groenten. Er is geen maaltijd zonder groenten. Goed eten betekent ook de goede smaak van dingen respecteren. Ik besteed veel aandacht aan de kwaliteit van de producten omdat ik ze niet vaak kook, ik voeg alleen wat kruiden toe om de smaak naar boven te halen. Het moet heel vers zijn voor de vitaminen en mineralen.
En lekker eten is een plezier. Ik hou van de gezelligheid, de licht feestelijke kant van eten: aanbellen, eten, thuis of in een restaurant. Voor mij is een maaltijd iets wat je samen eet. De tafel is een plek om te praten en te delen. Een maaltijd is geen kleinigheid, het is een belangrijk moment.
Waarom vandaag aandacht vragen voor gezond eten?
Tegenwoordig weten we dat voeding de sleutel is tot een goede gezondheid. Daar ben ik van overtuigd. Maar er is goed eten in de zin van een uitgebalanceerd dieet en goed eten in de zin van het milieu.
En daar was ik me vroeger niet zo bewust van. Ik at evenwichtig, ik kocht groenten, maar ik dacht niet na over waar of hoe ze werden geteeld. Ik at bijvoorbeeld courgettes in de winter. Maar gaandeweg realiseerde ik me dat eten ook een impact heeft op het milieu. Daarom moeten we het bewustzijn vergroten, zodat iedereen zich ervan bewust is.
Is voedsel in blik volgens jou een product van de 21e eeuw?
Ja, helemaal. Het is een geweldig product: je hebt geen koelkast nodig om ingeblikt voedsel te bewaren, het is jaren houdbaar en je hoeft het blik alleen maar open te maken. En het zit vol voedingsstoffen, als je er maar de juiste dingen in doet. Dus ik geloof erin, het is een product van de toekomst. Voor de jongere generatie lijkt het misschien een beetje sober, ouderwets... Maar het is aan ons, de conservenfabrikanten, om het aantrekkelijker te maken.
DE TOEKOMST
Als je een toverstaf had, wat zou je dan doen?
Ik zou het mogelijk maken om wereldwijd verantwoord te eten. Zelfs in Frankrijk is wat we aanbieden niet altijd ethisch geproduceerd. We importeren bijvoorbeeld grondstoffen omdat ze goedkoper zijn en we exporteren dezelfde grondstoffen naar andere landen. Dat is niet logisch. Ik zou graag zien dat er een einde komt aan deze zinloze stromen en dat we meer rekening houden met de seizoensgebondenheid van producten. Er worden nog steeds te veel dingen buiten het seizoen gegeten, gewoon uit gewoonte.
Maart 2032, de zon komt op boven Quiberon en de belle-iloise is 100 jaar oud. Hoe ver is het gekomen?
In 2032 zal la belle-iloise haar belofte waargemaakt hebben om iedereen in staat te stellen gezond eten met plezier te combineren. Het bedrijf zal meer zijn dan een visconservenfabriek. Het zal er nog steeds een zijn, want we doen wat we doen heel goed, en we zullen het morgen nog beter doen. En we zullen verder zijn gegaan, we zullen ons aanbod en de geboden ervaring hebben verrijkt om een verdere bijdrage te leveren aan het bouwwerk van gezond eten.
Stuur link per e-mail