Vis zo goed als je kunt

Verantwoord vissen met zo min mogelijk impact

Sinds het einde van de 20e eeuw waarschuwen de Verenigde Naties en wetenschappelijke experts de mensheid voor de verarming van het mariene milieu, het verlies aan visbiomassa en de opwarming van de oceanen. Vandaag de dag gaan deze milieuproblemen ons allemaal aan. De uitdaging is om het mariene ecosysteem te behouden, maar ook om te kunnen voldoen aan de voedselbehoeften van een groeiende wereldbevolking, die tegen 2050 naar verwachting bijna 10 miljard mensen zal tellen (*).

Streven naar een meer respectvolle en duurzame visserij is een echte collectieve uitdaging, die essentieel is voor het overleven van niet alleen de mariene fauna en flora, maar ook van de mens.

Geconfronteerd met steeds grotere uitdagingen zijn regeringen actie gaan ondernemen. De FAO heeft de zeeën verdeeld in internationale visserijzones en een gedragscode voor verantwoorde visserij uitgevaardigd (**), de Europese Unie heeft het gemeenschappelijk visserijbeleid op communautair niveau ten uitvoer gelegd (**) en de Franse regering financiert het openbare onderzoeksinstituut Ifremer (**).

In dit opzicht is de belle-iloise ook bezig met een grondige herziening van de acties die zij kan ondernemen om bij te dragen aan de collectieve inspanning.

Hoewel we geen vissers of wetenschappers zijn, zijn we ons bewust van de rol die we moeten spelen in deze wereldwijde uitdaging. Vis is onze belangrijkste grondstof en zelfs als we het alleen van anderen kopen, kunnen en moeten we ons steentje bijdragen aan een verantwoorde herkomst en de kwaliteit van onze aankopen garanderen.

Ten eerste door de laatste wetenschappelijke adviezen en nieuwe institutionele publicaties over de visserij, die een directe invloed hebben op ons aankoopbeleid, nauwlettend in de gaten te houden (***).
Ten tweede door zorgvuldig de vissers-partners te kiezen met wie we samenwerken en met wie we een relatie van nabijheid en vertrouwen willen onderhouden.
Ten derde door wendbaar te zijn, d.w.z. door onze productie van conserven voortdurend aan te passen aan de binnenkomende vis.

We vangen alleen de vis die we nodig hebben, waar deze niet bedreigd wordt.

Milieuorganisaties zoals WWF en Greenpeace vragen om speciale aandacht voor de methoden en uitrusting die vissers gebruiken, het gebied waar de vis wordt gevangen, respect voor de seizoensgebondenheid van soorten en officiële quota (hoeveelheden vis die beschikbaar zijn voor de visserij).

Voor la belle-iloise betekent dit het volgende:

We kiezen vissers en leveranciers die de minst belastende vismethoden gebruiken. Voor onze witte tonijn bijvoorbeeld zorgen we ervoor dat er geen FAD's (Fish Aggregating Devices) worden gebruikt. We geven ook de voorkeur aan het vissen met de hengel op tonijn, zoals aanbevolen door de wetenschappelijke aanbevelingen van de ISSF (****).
Omdat we de situatie van de bestanden van de verschillende soorten in de verschillende visserijzones nauwlettend in de gaten houden, stellen we zeer nauwkeurige aankoopregels op: vissen moeten worden gevangen als ze volwassen zijn, buiten de voortplantingsperiode. La belle-iloise koopt bijvoorbeeld geen witte tonijn van minder dan 8 kg, die door de ISSF als juveniel wordt beschouwd (****): ze hebben zich nog niet voortgeplant. De visserijcode verdeelt tonijn echter in 3 categorieën: van 0 tot 4 kg, van 4 tot 7 kg en vanaf 7 kg. Het is een vrijwillig initiatief van la belle-iloise om de vereiste te verhogen tot 8 kg. Wij zijn een van de weinige inkopers die zichzelf deze aankoopregel hebben opgelegd, wat ons onderscheidt in onze wens om voor een zo respectvol en duurzaam mogelijke visserij te gaan.
We kopen alleen wat we nodig hebben en zo dicht mogelijk bij huis. Afhankelijk van de visbestanden en de gebruikte vismethoden, komt onze vis voornamelijk uit Bretonse wateren, dan bij uitbreiding uit de noordoostelijke Atlantische Oceaan (FAO-zone 27) of de zuidoostelijke Atlantische Oceaan (FAO-zone 47), voordat we overgaan op andere zeeën, afhankelijk van de soort en de kwaliteit die we nastreven.

In 2021 werd 75% van onze sardines gevangen in Bretagne, waarvan 35% in de baai van Quiberon, het dichtst bij onze productiefaciliteiten. Het resterende kwart werd gevangen in de Golf van Biskaje langs de Loire-Atlantische kust of in het Kanaal.

Naleving van de communautaire regels en wetenschappelijk advies, het vaststellen van selectiviteits- en duurzaamheidscriteria voor visserijprocessen en onze aankopen - dit zijn de hoekstenen als we samen willen werken aan een duurzaam beheer van de zee en haar hulpbronnen. En uiteindelijk, om de trend te keren.

De enige zekerheid in dit stadium is dat het bundelen van de inspanningen van alle betrokkenen in de visserijsector zal helpen om de achteruitgang van soorten af te remmen en de achteruitgang van de mariene habitat te verminderen.

Meer informatie

(*) Het rapport World Population Prospects 2019 is het 26e en laatste rapport van de VN (Verenigde Naties) over de bevolkingsgroei in het verleden en de geschatte toekomstige bevolkingsgroei. Het stelt dat we in 2050 met 2 miljard mensen zullen zijn, of 9.735.034.000 mensen op aarde, bijna 4 keer meer dan in 1950, toen er 2.536.431.000 mensen waren. Deze exponentiële demografische groei en de veranderingen in de verdeling van de bevolking over de verschillende landen zullen een directe impact hebben op de implementatie van de Sustainable Development Goals (SDG's) van de VN, die in 2015 wereldwijd zijn overeengekomen door regeringen en maatschappelijke organisaties om de kwaliteit van leven op aarde te verbeteren.

(**) De FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie) werd opgericht in 1945 en is een agentschap van de Verenigde Naties dat verantwoordelijk is voor voedsel en landbouw, gespecialiseerd in ontwikkelingshulp en het verbeteren van de levensstandaard, voedingsstatus en landbouwproductiviteit wereldwijd. In 1995 nam de FAO een Gedragscode voor Verantwoorde Visserij aan, die internationale gedragsnormen vastlegt voor overheden en belanghebbenden in de visserijsector om verantwoorde praktijken in de levering en het beheer van visbestanden te bevorderen.

Het gemeenschappelijk visserijbeleid, dat in 1983 werd gelanceerd, is een beleid van de Europese Unie dat 22 lidstaten omvat (de andere 5 hebben geen directe toegang tot de zee) en dat tot doel heeft het gebruik van het gemeenschappelijk erfgoed dat wordt gevormd door het mariene milieu en de visbestanden te reguleren. De belangrijkste doelstelling, die in 2002 werd herzien, was het waarborgen van de economische duurzaamheid van de visserij door stabiele banen en inkomens voor vissers te garanderen. In 2013 besloot de EU een nieuw GVB in te voeren, dat zich meer richt op de ecologische duurzaamheid van visserij en aquacultuur.

IFREMER (Institut Français de Recherche pour l'Exploitation de la Mer) werd in 1984 opgericht door de Franse overheid en is een openbare instelling onder het gezag van het Ministerie voor Ecologische Transitie en het Ministerie voor Hoger Onderwijs, Onderzoek en Innovatie. Het onderzoek en de studies die worden uitgevoerd door de wetenschappelijke experts van IFREMER zorgen voor een beter begrip van de zee en haar flora en fauna, met het oog op de duurzame exploitatie van haar hulpbronnen.

(***) Als conservenfabriek die actief is in de agrovoedingssector volgt la belle-iloise nauwgezet en strikt de aanbevelingen van de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES), die ook worden doorgegeven door de nationale organisatie CITTPPM (Confédération des industries de traitement des produits des pêches maritimes).

(****) De International Seafood Sustainability Foundation (ISSF) is in 2009 opgericht als internationale non-profit bemiddelaar tussen de tonijnindustrie, wetenschappers en het WNF. Het voorziet de verschillende belanghebbenden in de visserijsector van wetenschappelijke aanbevelingen om milieuverenigingen te helpen een tonijnvisserij te bevorderen die het mariene ecosysteem meer respecteert en ongereguleerde illegale visserij te bestrijden. De ISSF beveelt in het bijzonder aan om tonijn te vangen met hengel en lijn, d.w.z. dat elke tonijn afzonderlijk met lijnen moet worden gevangen.

De ISSF is van mening dat een witte witte witte tonijn (Thunnus alalunga) pas volwassen is als hij ten minste 8 kg weegt en ten minste 75 cm lang is. Ze bereiken dit gewicht pas als ze 2 jaar oud zijn, tegen die tijd hebben ze zich al een keer voortgeplant en legt het vrouwtje minstens een miljoen eieren. De volgende generatie is verzekerd, dus vissen is mogelijk.